Ruimte

Zo’n twee weken na een uitvaart nemen wij altijd contact op met de familie die we hebben begeleid. Meestal maken we dan een afspraak voor wat wij ‘een nagesprek’ noemen. Een moment om in alle rust nog even na te praten over de uitvaart en de dagen daar omheen. Allerlei onderwerpen kunnen de revue passeren. Er mag feedback gegeven worden, vragen kunnen gesteld worden, in alle rust even bijpraten, van alles is mogelijk.

Zo belde ik met de dochter van een meneer waarvan ik de uitvaart had begeleid. We raakten aan de telefoon al uitgebreid aan de praat. Hoe ze de uitvaart van haar vader heeft ervaren en hoe het nu met haar en haar zussen gaat, ze vertelt honderduit. Ik pols of er nog behoefte bestaat om een afspraak te maken voor een nagesprek. De dochter geeft aan het prima te vinden het zo aan de telefoon af te ronden want voor haar en haar zussen is de uitvaart en de begeleiding helemaal naar wens verlopen en is er verder niets toe te voegen.

Vlak voor we het gesprek afronden geeft de dochter aan me nog iets terug te willen geven. Ze vertelt me dat ze het zo prettig heeft gevonden dat er steeds zoveel ruimte was. Voor de dochter bleek dat al tijdens onze eerste ontmoeting.

Een ontmoeting midden in de nacht, hun vader net overleden en ik stapte binnen. Kennismaken met elkaar en even later verzorgde ik hun vader. De dochters vonden het moeilijk hierbij aanwezig te en kozen ervoor dat ook niet te doen. Een dergelijke keuze wordt gerespecteerd, die ruimte is er. Daarnaast is er ook ruimte om daarop terug te komen, toch te assisteren of er gewoon even bij te zijn. Die ruimte benoemde ik ook de bewuste nacht, omdat wij deze zo belangrijk vinden. Dit had de dochter erg prettig gevonden, voelde zich hierdoor uitgenodigd en welkom om van gedachten te veranderen en toch bij het verzorgen aanwezig te zijn, te aanschouwen, even bij haar vader te zijn op dat speciale moment.

Dit gevoel van ruimte is de dagen tussen overlijden en de uitvaart steeds blijven bestaan en zeer gewaardeerd. Sommige stappen die eerst wat onwennig of zelfs misschien eng leken werden overwonnen met een goed gevoel tot gevolg.

Ruimte, of het nu gaat om het wel of niet voeren van een nagesprek, het helpen bij verzorgen, het dragen van de kist, volgens ons is het een onmisbare waarde bij het begeleiden van een uitvaart.

 Het is ontzettend waardevol te ervaren dat door deze manier van werken voor nabestaanden de ruimte ontstaat om dicht bij zichzelf te kunnen blijven.