Aftasten en afstemmen

Iedere eerste ontmoeting is weer aftasten en afstemmen met de mensen waarbij en de omgeving waarin je terecht komt.

Zo was daar de eerste kennismaking met vier zussen en hun verhaal.

Ze verloren 10 jaar geleden hun vader heel plotseling en nu was ik bij hen omdat ze afscheid hadden moeten nemen van hun moeder. Ook hier was een verhaal, een verhaal dat al snel ter tafel kwam, het verhaal over de uitvaart van hun vader. En dat was in het geheel niet positief. Het was niet zo gegaan als ze hadden gewild, ze hadden zichzelf en vader totaal niet herkend in de ceremonie die was gehouden. Het verdriet hierover was nog heel duidelijk voelbaar en zichtbaar. Tijdens het gesprek hierover bleken de zussen er alle vier meer last van te hebben dan ze van elkaar dachten te weten. Erg vervelend vond ik het voor de zussen dat ze nog steeds met een naar gevoel terugkeken op het afscheid van hun vader.

Verbaasde gezichten

Bij het afscheid van moeder moest het anders dat was uiterst helder. Uitgangspunt was dat moeder, wie ze was en wat ze betekend had, een prominente rol zou krijgen in de afscheidsbijeenkomst. Voorzichtig polste ik of het een idee zou kunnen zijn om ook vader ook nog een “plekje” te geven in de bijeenkomst voor moeder. Verbaasde gezichten keken mij aan. 
“Kan dat?” 
“Waarom zou het niet kunnen?”, was mijn vraag. 
“De invulling van de afscheidsbijeenkomst voor jullie moeder is helemaal aan jullie en als het jullie ook maar iets kan helpen om een beetje positiever terug te kijken op het verlies van jullie vader, dan zeg ik: doen!” 
Ik zag de ogen van de zussen nu sprankelen, het was een goed voorstel.

De dochters konden het zelf niet opbrengen om te spreken tijdens de uitvaart van hun moeder. Gelukkig hadden zij in hun kennissenkring een goede spreekster die deze taak graag op zich wilde nemen. In het uitgebreide gesprek dat zij vooraf met de spreekster hadden was er uitgebreid aandacht voor het afscheid van moeder, maar ook zeker voor het eerdere verlies van vader. Dat voelde goed voor de zussen, het verdriet om beide mocht er zijn.

Zeven kaarsjes

Tijdens de afscheidsbijeenkomst staken de kleinkinderen de zeven kaarsjes die op de kist van oma stonden aan; speciaal voor opa. Zo werd vader en moeder samen in het licht gezet. In de prachtige speech in vloeiend Drents was er alle aandacht voor moeder, precies zoals de zussen wensten, maar er was ook die prachtige liefdevolle passage over vader…..

Met terugwerkende kracht was er ruimte voor een eerder verlies en de zussen vertrouwden mij na afloop toe dat dit hen erg goed had gedaan.