Af en toe spring ik in voor een collega uitvaartbegeleider. Bij vakantie, drukte of ziekte vertegenwoordig ik dan de betreffende uitvaartonderneming. Soms kom ik dan in een andere regio terecht. Op zich geen punt want in de basis is er geen verschil; ik neem mezelf mee, begeleid families zoals ik anders ook zou doen en ik kan een beroep blijven doen op vaste samenwerkingspartners. Wat wel anders is, is dat ik in die regio niet alle uitvaartcentra, kerken en dergelijke ken. Ik bereid me dan altijd extra goed voor. Ga vooraf kijken op de locatie, liefst met de familie, en maak kennis met de mensen achter deze locaties.
Zo had ik recent een uitvaart in een grote kerk waar ik nog niet eerder was geweest. Laat op de vrijdagmiddag belde ik de koster van de kerk om wat informatie in te winnen en te vragen of ik misschien een afspraak kon maken om langs te komen. We spraken af voor de zaterdagochtend.
Die zaterdagochtend maakten we kennis. Haar enthousiasme en bevlogenheid had ik aan de telefoon al gevoeld en die voelde ik ook meteen toen we elkaar ontmoetten. Voor me stond een vriendelijke vrouw, volop bereid om samen te werken. Een uitgebreide rondleiding en antwoord op al mijn vragen volgde. Niets was te veel gevraagd en in de voorbereidingen hielden we steeds nauw contact over allerlei zaken rondom het afscheid.
Het werd een prachtig afscheid waarop de naasten met volle tevredenheid terug konden kijken. Onze prettige samenwerking, waar de wensen van de familie ons gezamenlijk uitgangspunt waren, droeg daar zeker aan bij. Wat is dergelijke behulpzaamheid en inzet van grote waarde. Zo is het voor mij mogelijk om op een onbekende plek prima te functioneren.
Op weg naar huis dacht ik terug aan de fijne ontmoeting met deze koster.
Een mooi mens die vol passie doet wat ze doet.